Druga grupa krwi: czynnik Rh. Oprócz przeciwciał i antygenów, o których wielokrotnie wspominano powyżej, we krwi większości ludzi (do 85%) znajduje się również antygen znajdujący się na powierzchni czerwonych krwinek - erytrocytów. Określenie "druga pozytywna grupa krwi" oznacza osobę, która ma drugą grupę w układzie AB0, na Krew Bombay jest niezwykle rzadka – osoby będące jej posiadaczami to zaledwie 0,0004% całej ludzkiej populacji. Większość jej posiadaczy żyje w południowo-wschodniej Azji. W tej populacji występowanie krwi Bombay jest częstsze niż gdziekolwiek indziej na świecie. Szacunkowo jedna na 10 tysięcy osób w Indiach jest jej posiadaczem. HBs antygen, test potwierdzenia - więcej informacji. Jakościowe oznaczenie antygenu powierzchniowego wirusa zapalenia wątroby typu B (HBsAg) w surowicy krwi, stosowane jest w rozpoznawaniu ostrej i przewlekłej infekcji wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV), porównaj badanie 300. Jest podstawowym badaniem stosowanym w profilaktyce i Grupa krwi jest cechą niezmienna, stabilizuje się ok 2 roku życia. Jedyną sytuacją, kiedy może dojść do zmiany grupy jest przeszczep szpiku, ponieważ wytwarza on krwinki z antygenami dawcy. Wyróżniono 35 rodzajów kombinacji antygenów. Najpopularniejsze jednak są A, B, AB, 0. Obecność poszczególnych antygenów warunkuje grupę krwi. 1. Charakterystyka grupy krwi BRh. Grupa krwi B z układem Rh - BRh to najbardziej złożony system grupowy u człowieka. W jego składzie wyróżnia się około 49 antygenów. Nazwa tego układu pochodzi od rodzaju małp Rhesus. To właśnie od tego gatunku zwierząt uzyskano po raz pierwszy krwinki Rh+. Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd Hỗ Trợ Nợ Xấu. Szacuje się, że ok. 38 proc. populacji ma właśnie taką grupę krwi. Dla porównania, osoby z grupą 0 stanowią ok. 37 proc., a z B – ok. 17 grupą krwi jest AB, którą ma tylko ok. 8 proc. populacji na krwi może wpływać na wzrost ryzyka zachorowania na niektóre choroby. Grupa krwi to zestaw antygenów występujących na krwinkach czerwonych. Wyróżniamy grupy krwi: A, B, AB oraz 0. Dodatkowo każda grupa charakteryzuje się czynnikiem Rh, czyli obecnością antygenu D lub jej brakiem. Co decyduje o tym, że mamy np. grupę krwi 0, a nie A? Jak dziedziczymy grupę krwi? Dlaczego warto znać swoją grupę krwi? Najstarszą grupą krwi jest grupa krwi 0, a najmłodszą - grupa krwi AB. Zdaniem eksperta: Morfologia krwi z rozmazem Spis treści Grupa krwi: układ A, B, 0 Grupa krwi: układ Rh Konflikt serologiczny a czynnik Rh Grupa krwi: układ Kell Dziedziczenie grup krwi Przetaczanie krwi Pochodzenie grup krwi i co ono oznacza. Grupy krwi a charakter Grupa krwi to zestaw antygenów, czyli pewnych charakterystycznych białek, obecnych na krwinkach czerwonych (erytrocytach). Od nich zależy zjawisko aglutynacji, czyli zlepiania się ze sobą poszczególnych krwinek. Ponieważ na erytrocytach występuje wiele swoistych antygenów, istnieje także wiele układów grup krwi. Do tej pory opisano u człowieka 35 takich układów. Jednak najważniejsze są układy grup głównych - A, B, 0 oraz układ Rh. Grupa krwi jest stałą cechą danego człowieka. Stabilizuje się ok. 2. roku życia i już się nie zmienia. Natomiast czasem po przeszczepie szpiku kostnego zdarza się, że pacjent otrzymuje także nową grupę krwi, ponieważ nowy szpik wytwarza krwinki czerwone z antygenami dawcy. Znajomość grupy krwi, a także czynnika Rh jest niezbędna przy przetaczaniu krwi, przeszczepianiu narządów oraz w sytuacji, kiedy para planuje zajście w ciążę, a jest w tzw. konflikcie serologicznym. Grupa krwi: układ A, B, 0 Obecność antygenu A lub B lub ich brak decyduje o przynależności do jednej z podstawowych czterech grup: A, B, AB lub 0. I tak: grupa krwi A - ma na krwinkach antygen A grupa krwi B - ma na krwinkach antygen B grupa krwi AB - ma na krwinkach antygen A i antygen B grupa krwi 0 - nie ma antygenów na krwinkach O ile na powierzchni erytrocytów występują antygeny, to w osoczu znajdują się przeciwciała przeciw nieobecnym antygenom, a więc: w grupie A - przeciwciała anty-B w grupie B - przeciwciała anty-A w grupie 0 - przeciwciała anty-A i anty-B w grupie AB - brak przeciwciał źródło grafiki: - portal tworzony przez honorowych dawców krwi Autor: archiwum Grupa krwi: układ Rh Oprócz antygenów A i B, duże znaczenie ma też antygen D, który określa czynnik Rh+ lub Rh-. Jeżeli ktoś ma antygen D (aż 85% ludzi ma) oznacza to, że jest Rh dodatni, czyli Rh+, a jeśli nie ma - jest Rh ujemny, czyli Rh-. Do układu Rh należą także, mniej istotne, antygeny: C, c, E, e i inne. Polecamy: Wpływ GRUPY KRWI na zdrowie i potrzeby organizmu. Grupa krwi a zakażenie koronawirusem Konflikt serologiczny a czynnik Rh Określenie czynnika Rh jest istotne w kontekście konfliktu serologicznego. Konflikt ten występuje, gdy matka ma grupę Rh-, a dziecko Rh+ (odziedziczoną po ojcu). Przy pierwszym dziecku konflikt nie występuje, dopiero przy drugim. Chodzi o to, że podczas pierwszego porodu do krwiobiegu matki dostają się antygeny D od dziecka. Organizm kobiety zaczyna wtedy wytwarzać przeciwciała skierowane przeciw antygenowi D. Wówczas w drugiej ciąży te przeciwciała przedostają się przez łożysko i zaczynają niszczyć krwinki dziecka. By nie dopuścić do tej sytuacji, od razu po pierwszym porodzie matce podaje się immunoglobulinę, która niszczy krwinki Rh+ zanim układ immunologiczny kobiety zacznie reagować. Grupa krwi: układ Kell Dotyczy antygenu K, który aktywuje układ odpornościowy. Przeciwciała anty-K to następne najczęściej występujące przeciwciała, zaraz po anty-Rh. U kobiet w ciąży mogą być przyczyną choroby hemolitycznej noworodków, gdy płód jest K-dodatni. Przeciwciała anty-K powstają często w trakcie masywnych transfuzji, gdy K-ujemny biorca otrzyma krew K-dodatnią. Dlatego powinno się osobom z krwią K-ujemną przetaczać tylko krew K-ujemną. Od kiedy wiemy o istnieniu grup krwi? Jako pierwszy odkrycia, że istnieją różne rodzaje krwi dokonał Karl Landsteiner w 1901 r. Zauważył on występowanie na krwinkach czerwonych dwóch antygenów, które warunkują zjawisko aglutynacji, czyli zlepiania się ze sobą poszczególnych krwinek. Jego odkrycie wyjaśniło, dlaczego jedni ludzi mogą wymieniać między sobą krew, a inni - nie. Do czasu Landsteinera nie wiadomo było, z jakiego powodu transfuzje raz się przyjmowały, a raz nie. Naukę Landsteinera rozwinęli Ludwik Hirszfeld i Emil von Dungern. To oni wprowadzili symbole A, B, AB i 0, co przyjęto na świecie w 1928 r. Dziedziczenie grup krwi Dziedziczenie grup krwi według układu Rh Rodzic Rodzic DD (Rh+) Dd (Rh+) dd (Rh-) DD (Rh+) DD (Rh+) DD lub Dd (Rh+) Dd (Rh+) Dd (Rh+) DD lub Dd (Rh+) DD lub Dd (Rh+) lub dd (Rh-) Dd (Rh+) lub dd (Rh-) dd (Rh-) Dd (Rh+) Dd (Rh+) lub dd (Rh-) dd (Rh-) Dziedziczenie grup krwi według układu A, B, 0 Ojciec Matka grupa krwi 0 A B AB 0 0 A, 0 B, 0 A, B A A, 0 A, 0 0, A, B, AB A, B, AB B B, 0 0, A, B, AB B, 0 A, B, AB AB A, B A, B, AB A, B, AB A, B, AB Przetaczanie krwi Istnieją choroby i sytuacje, w których niezbędne jest przetoczenie krwi. Można tu wymienić leczenie chorób krwi, przeszczepianie narządów, ciążę. Pacjentowi przetacza się krew z tej samej grupy w zakresie A, B, 0 oraz w zakresie antygenu D, a więc np. osobie z A Rh+ podać należy krew ARh+. W wyjątkowych okolicznościach można choremu przetoczyć krew 0Rh- (uniwersalną). Brak antygenów A i B u osób z grupą krwi 0 czyni je uniwersalnymi dawcami (ich krew może być przetaczana pozostałym grupom). W przypadku przetoczenia krwi z antygenami, których pacjent nie ma występuje groźna reakcja poprzetoczeniowa. Jeśli pacjent ma grupę krwi: AB+ - może otrzymać każdą krew AB- - może otrzymać 0-, B-, A-, AB- A+ - może otrzymać 0-, 0+, A-, A+ A- - może otrzymać 0-, A- B+ - może otrzymać 0-, 0+, B-, B+ B- - może otrzymać 0-, B- 0+ - może otrzymać 0-, 0+ 0- - może otrzymać 0- Sprawdź również, jakim jesteś dawcą i biorcą krwi! Pochodzenie grup krwi i co ono oznacza. Grupy krwi a charakter Wokół grup krwi powstało wiele teorii, wedle których określają one nasze cechy osobowości (hematopsychologia), dyktują dietę, a nawet predysponują nas do wykonywania pewnych zawodów. Czy można im wierzyć? Trudno stwierdzić, ale na pewno są to teorie bardzo ciekawe. Oto jedna z nich: Grupa 0 - to najstarsza grupa krwi. Pojawiła się 40 tys. lat Wtedy ludzie byli zręcznymi myśliwymi, którzy żywili się głównie mięsem oraz znalezionymi owocami, jagodami. Do dziś osoby z tą grupą krwi mają stosunkowo odporny układ pokarmowy, ale nietolerancyjny na zmiany. Ze stresem radzą sobie poprzez intensywną aktywność fizyczną. Mają cechy przywódcze, silną wolę, dużo energii i łatwość nawiązywania kontaktów. Nadają się np. na bankierów. Grupa A - pojawiła się ok. 20 tys. lat jako reakcja na nowe warunki środowiskowe. To typowi wegetarianie. Zajmowali się rolnictwem, potrafili już też hodować zwierzęta. Przestali wędrować, a zaczęli żyć w stałych miejscach, budować osady. To spowodowało, że ich system immunologiczny się wzmocnił i stali się bardziej odporni na infekcje typowe dla zatłoczonej społeczności. Lekarstwem na stres dla ludzi z grupą krwi A są ćwiczenia relaksujące, jak joga czy tai-chi. To introwertycy, perfekcjoniści, osoby sumienne i obowiązkowe, godne zaufania. Grupa B - rozwinęła się ok. 13 tys. lat Dziś to jedyna grupa krwi, która w pełni toleruje mleko. Osoby z tą grupą mają silny system odpornościowy i tolerancyjny układ pokarmowy, często spełniają się jako artyści. Są impulsywne i nadwrażliwe. Grupa AB - wyłoniła się ok. 1 tys. lat i jest to tzw. nowoczesna grupa krwi, bardzo rzadka. To połączenie grup A i B. Ludzie z grupą krwi AB dobrze tolerują zmiany środowiskowe i pokarmowe, mają silny układ immunologiczny, a stres rozładowują przez rozwój duchowy. Są to osoby miłe i bezproblemowe. To dobrzy organizatorzy. Co tak w zasadzie oznacza czynnik Rh w krwi? Ludzkie grupy krwi, prócz zakwalifikowania do jednej z grup A, B, AB oraz 0, dzielą się jeszcze ze względu na drugi czynnik – obecności specyficznego typu przeciwciał na powierzchni czerwonych krwinek (erytrocytów), dzieląc się na dwie grupy: Rh+ oraz Rh-. Najpopularniejszym antygenem w układzie Rh jest tzw. antygen D. Osoby, które go posiadają na powierzchni erytrocytów, określane są jako Rhesus pozytywne (Rh+), jednak dla ok. 20% naszej populacji erytrocyty nie reagują z surowicą anty-D. Osoby takie określa się mianem Rhesus negatywnych (Rh-). Określenie czynnika Rh jest istotne pod kątem badań prenatalnych – w przypadku, gdy jeden z rodziców ma wynik pozytywny a drugi negatywny, może dojść do tzw. konfliktu serologicznego. Gdy matka ma krew z czynnikiem Rh(-), a ojciec Rh(+), jeśli dziecko odziedziczy po ojcu obecność antygenu D, organizm matki będzie postrzegał dziecko jako coś obcego i zaatakuje je przeciwciałami. Na szczęście współczesna medycyna ma rozwiązania na tego rodzaju problemy. Krew z negatywnym czynnikiem Rh ma zupełnie inny skład odpornościowy niż ten z Rh(+). Prowadzi się badania i eksperymenty naukowe zmierzające do znalezienia nowych szczepionek, na które Rh(-) bywają oporne. Jednym z najciekawszych aspektów istnienia czynnika Rhesus jest zrozumienie, skąd takie rozróżnienie wzięło się wśród ludzi? Nasza krew jest jednym z tych elementów, który przez wieki był najmniej podatny na mutacje i zmiany. Pytanie więc, skąd wziął się negatywny odczyn Rh? Naukowcy od wielu lat próbują znaleźć rozwiązanie tej zagadki. Niektóre dowody sugerują, że mógł on pojawić się jakieś 35 tysięcy lat temu oraz że był związany z jedną grupą ludzi lub plemieniem. Co ciekawe grupa Rh(-) jest szczególnie rozpowszechniona wśród mieszkańców kontynentu europejskiego – duża koncentracja występuje szczególnie na terenach północnej Hiszpanii i południowej Francji, czyli na terenie Kraju Basków. Wynik ten często występuje wśród potomków wschodnioeuropejskich Żydów. Łącznie 40-45% Europejczyków ma negatywny wynik czynnika Rh, podczas gdy dla populacji Afryki wynosi on jedynie 3%, dla Azjatów i rdzennych mieszkańców kontynentu amerykańskiego zaledwie 1%. Wydaje się więc, że to właśnie wśród ludności Europy (lub Kaukazu) mutacja pojawiła się po raz pierwszy. Jedna z najbardziej niesamowitych interpretacji tej odmienności zakłada, że została ona wprowadzona do populacji przez obce organizmy. Nie chodzi jednak o bakterie… a o anioły! W hebrajskiej tradycji znaleźć można wzmianki o nefilimach – aniołach, potomkach Boga, którzy zasiedlali ziemię, łącząc się z ludzkimi kobietami. To, co ich charakteryzowało to odmienne cechy fizyczne: olbrzymi wzrost, wyższe IQ, bardziej wrażliwe i wyostrzone zmysły, niższa temperatura ciała, wyższe ciśnienie krwi, zwiększone występowanie zdolności intuicyjnych, głównie niebieskie lub zielone oczy, czerwone lub rudawe włosy, zwiększona wrażliwość na działanie promieni słonecznych i ciepła oraz dodatkowy kręg. W języku hebrajskim słowo Nephilim oznacza dosłownie „spadać”, może więc odnosić się do upadłego anioła. Wielkie księgi bliskowschodniego kręgu kulturowego: Biblia, Talmud i Koran wszystkie mówią o upadłych aniołach, które niegdyś władały ziemią i zasiedlały ją (szczególne na terenach Europy), płodząc potomstwo z ziemskimi kobietami. Nefilimi pojawiają się w Księdze Rodzaju bezpośrednio przed opisem potopu. Po wypędzeniu Adama i Ewy z raju ludzkość zaczęła się mnożyć. „Synowie Boga” brali sobie za żony córki człowiecze. Wzmianki o olbrzymach pojawiają się w Starym Testamencie kilka razy, w Księdze Mądrości Syracha, oraz w Księdze Liczb, gdzie pojawią się informacje, że w Kanaanie żyli „potomkowie olbrzymów”. Czy upadłe anioły to przybysze z innych planet? Wiele starożytnych tekstów, w tym Biblia wspiera teorię o pozaziemskich istotach, które „zeszły na ziemię”. Wiele opowieści w starożytnych tekstach, zwłaszcza tekstach przedchrześcijańskich, mów o rasie, która „przyszła z nieba na ziemię”. Szczególnie dużo informacji na ten temat dostarcza Księga Henocha, apokryficzna hebrajska księga, która nie stała się oficjalną częścią Biblii. Zdaniem niektórych badaczy Henoch może być utożsamiany z postacią Abrahama, wnosząc nowe spojrzenie na biblijnego patriarchę. W Biblii jednak równie często pojawiają się wzmianki o aniołach. Istoty te opisywane są nawet w Nowym Testamencie jako nadrzędne człowiekowi, duchowe istotny, obdarzone wiedzą duchową, mogące czynić cuda. Łączenie nauki, religii i mitologii może dawać niezwykle ciekawe efekty :) Tymczasem pytanie, skąd pochodzi Rh(-) cały czas nurtuje naukowców. fot. Grupę krwi AB ma tylko ok. 14 % ludzi na świecie. Najpopularniejszą grupą krwi jest 0 - ma ją 46% ludzi. Krew grupy 0- można przetoczyć każdej osobie, ale chory posiadający tę grupę krwi ma najmniejsze szanse na jej otrzymanie od innej osoby. Osoby mające grupę AB+ mogą otrzymać dowolną krew. W Polsce grupę A- ma 6% ludzi. Dla człowieka z tą grupą można podać krew od 12% innych ludzi. Zaś jego krew może być podana 46% ludzi. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! W ciągu ostatniej dekady postęp technologiczny umożliwił wygenerowanie danych z całego genomu około 15 wymarłych hominidów neandertalskich i denisowiańskich, które żyły od 100 000 do 40 000 lat temu na obszarze pomiędzy Europą Zachodnią a Syberią. Ujawniły one strukturę populacji, liczne przemiany demograficzne i fluktuacje w przepływie genów między populacjami tych do tej pory w badaniach pomijano znaczenie grupy krwi. Zespół prof. Silvany Condemi z Université d’Aix-Marseille przeanalizował grupy krwi neandertalczyków i denisowiańczyków, aby prześledzić współczesną różnorodność ludzi oraz przedyskutować aspekty zdrowotne i wrażliwość archaicznych populacji1)CONDEMI S., MAZIÈRES S., FAUX P., COSTEDOAT C., RUIZ-LINARES A., BAILLY P., CHIARONI J. 2021. Blood groups of Neandertals and Denisova decrypted, „PLOS ONE”, 16 (7), s. 1–16, W tym celu wykorzystał wysokiej jakości genomy jądrowe trzech neandertalczyków i jednego i denisowiańczycyNeandertalczycy to kopalna populacja łowców-zbieraczy, która żyła w Eurazji między 250 000 a 38 000 lat temu, zanim została całkowicie wyparta na całym swoim terytorium przez Homo sapiens. Cechy morfologiczne stopniowo ewoluowały od ich afrykańskich przodków (Homo heidelbergensis) i przystosowały się do chłodniejszego klimatu Europy. Ich przybycie do tej części świata związane było z poważną zmianą kulturową, której towarzyszył import nowych technologii wytwórczych i narzędzi. Denisowiańczycy to kolejna wymarła populacja ludzka, której szczątki kostne są niestety zbyt fragmentaryczne do przeprowadzenia poważniejszych rekonstrukcji – ich „odkrycie” i uplasowanie genealogiczne opierają się jedynie na badaniach genetycznych2)REICH D., GREEN KIRCHER M., KRAUSE J., PATTERSON N., DURAND VIOLA B., BRIGGS STENZEL U., … PÄÄBO S. 2010. Genetic history of an archaic hominin group from Denisova Cave in Siberia, „Nature”, 468 (7327), s. 1053–1060, 3)SAWYER S., RENAUD G., VIOLA B., HUBLIN GANSAUGE SHUNKOV M. V, DEREVIANKO PRÜFER K., KELSO J., PÄÄBO S. 2015. Nuclear and mitochondrial DNA sequences from two Denisovan individuals, „Proceedings of the National Academy of Sciences”, 112 (51), s. 15696–15700, neandertalczyków nigdy nie była duża. Jej członkowie organizowali się w małe, połączone ze sobą grupy (około 20 osobników), a łączna ich liczba nie przekroczyła zapewne około 70 000 w czasie „złotego wieku” ich funkcjonowania (interglacjał eemski, czyli około 120 000 lat temu). Niewielka liczebność populacji musiała wynikać zapewne z częściowej izolacji geograficznej, spowodowanej zmianami klimatycznymi w plejstocenie. To właśnie w tym czasie neandertalczycy rozprzestrzenili się na wschód, gdzie napotkali DNADane genetyczne wskazują na niską różnorodność genetyczną neandertalczyków oraz jej niezwykłą ciągłość – w całej Europie nie zmieniała się ona od przynajmniej 120 000 lat temu do zaniku populacji, który nastąpił około 40 000 lat temu. Ta niska zmienność widoczna jest również w morfologii neandertalczyków, takiej samej w ciągu ostatnich 100 000 lat istnienia tego gatunku na całym zajmowanym przez niego terytorium od Atlantyku po Ałtaj. W tym ujęciu wyniki badań prowadzonych przez zespół prof. Silvany Condemi z Université d’Aix-Marseille dostarczają istotnych informacji na temat pochodzenia, wrażliwości i rozproszenia neandertalczyków oraz denisowiańczyków na badawczy grupy krwiGrupy krwi są potężnymi markerami antropologicznymi. Geograficzne rozprzestrzenienie fenotypu i genotypu odzwierciedla przeszłe ludzkie migracje i naturalną selekcję, a porównanie z naczelnymi pozwala na dokładne odtworzenie ich ewolucyjnej i migracyjnej ścieżki. Grupy krwi mają również istotne znaczenie w medycynie – zapewniają bezpieczeństwo transfuzji, transplantacji oraz zgodność serologiczną między matką a dzieckiem. Do chwili obecnej Międzynarodowe Towarzystwo Transfuzji Krwi zarejestrowało ponad 380 antygenów grup krwi podzielonych na 40 układów grupowych krwi. W transfuzji rutynową praktyką jest kontrola sześciu takich układów, m. in. znanych powszechnie AB0 i Rh. Co ciekawe, pomimo ich znaczenia i stale rosnącej liczby dostępnych danych genotypowych dotyczących współczesnych ludzi w badaniach paleogenetycznych prawie nie zwraca się na nie zespołu prof. Silvany Condemi z Université d’Aix-Marseille zrewidowały to podejście. W analizach wykorzystano wysokiej jakości genomy od jednego denisowiańczyka ze stanowiska Denisova 3 i trzech neandertalczyków, ze stanowisk: Denisova 5, Vindija i Chagyrskaya 8. Czterej wybrani osobnicy zostali uznani za reprezentatywnych dla dwóch archaicznych gatunków spokrewnionych z człowiekiem, których występowanie obejmowało czas ponad 50 000 lat późnego plejstocenu i teren około 5000 km populacjeWyniki analiz archaicznych genomów wykazały istnienie różnych grup krwi w modelu AB0. Pozwoliły również na zakotwiczenie linii euroazjatyckich neandertalczyków i denisowiańczyków w Afryce. Umożliwiły one także potwierdzenie wcześniejszych przypuszczeń na temat nici pokrewieństwa między populacjami archaicznych neandertalczyków i denisowiańczyków a współczesnymi aborygenami australijskimi oraz Papuasami, co pozytywnie weryfikuje dane wskazujące na kontakty między grupami wymarłych gatunków a Homo neandertalczyków i denisowiańczyków wykryto ponadto polimorfizmy wskazujące na odporność na niektóre wirusy między innymi te związane z ostrym zapaleniem żołądka i jelit. Niestety, nie wyjaśniono, czy łączy się to z występowaniem specyficznych wirusów i związanej z nimi presji selekcyjnej, czy też jest to efekt neutralnej zmiany w demograficznaBadania zespołu prof. Condemi wskazały również na potencjalne powody „niestabilności demograficznej” u obydwu gatunków. Po pierwsze mogły one wynikać z niskiej różnorodności genetycznej, a po drugie z możliwej obecności hemolitycznej choroby płodu i noworodka (ang. HDFN), która wywołana jest przez konflikt serologiczny między matką a dzieckiem. W pierwszym przypadku badania wykazały dużą liczbę wspólnych wersji genu (alleli) dla czterech archaicznych genomów badanych osobników pomimo ich różnego geograficznego i czasowego pochodzenia. Według badaczy może być to związane z chowem wsobnym u neandertalczyków, który znacząco wpływa na niską zdolność adaptacyjną. Z drugiej strony analizy wykazały obecność alleli Rh, które mogą wywoływać odpowiedź immunologiczną prowadzącą do osłabienia potomków do tego stopnia, że mogło to w rezultacie wpłynąć na upadek obydwu gatunków, zwłaszcza w połączeniu z konkurencją z Homo sapiens o tę samą niszę układów grup krwi neandertalczyków i denisowiańczyków przyczyniły się do lepszego zrozumienia ich pochodzenia, ekspansji i kontaktów z Homo Oryginalny wpis pojawił się w serwisie Archeowieści dnia Aleksandra CetwińskaRedakcja: Archeowieści Archeowieści to partnerski serwis informacyjny prezentujący najnowsze odkrycia, badania i hipotezy dotyczące dziejów ludzkości i życia na Ziemi. Reaktywowany w 2021 roku przez Wydział Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego.

grupy krwi na świecie mapa